Miedź systemiczna jako alternatywa dla fungicydów – czy to naprawdę działa?
Zmieniające się przepisy dotyczące ochrony roślin oraz niekorzystne warunki pogodowe, które często uniemożliwiają skuteczne działanie chemicznych środków ochrony, skłaniają rolników do poszukiwania alternatywnych metod walki z chorobami grzybowymi. Czy miedź systemiczna może być skuteczniejszym i trwalszym rozwiązaniem niż tradycyjne formy tego pierwiastka?
Miedź w ochronie roślin – krótka historia
Miedź jest znana ze swoich właściwości ochronnych od wieków. Początkowo stosowano ją do zapobiegania śnieci zbóż, mocząc ziarna w roztworze siarczanu miedzi. W XIX wieku przypadkowo odkryto jej skuteczność przeciwko mączniakowi na winorośli – wówczas powstała ciecz bordoska, która stała się jednym z pierwszych powszechnie stosowanych środków ochrony roślin. Współczesne badania potwierdzają skuteczność związków miedzi w walce z wieloma chorobami, takimi jak parch jabłoni, zaraza ogniowa czy alternarioza, a nowoczesne formy tej substancji wykazują również skuteczność w uprawach zbóż i rzepaku.
Mechanizm działania miedzi
Miedź, zaliczana do metali ciężkich, znana jest ze swoich właściwości toksycznych dla mikroorganizmów. Jej skuteczność w zwalczaniu chorób zależy jednak od formy i wielkości cząsteczek w danym preparacie. Podstawowe formy miedzi, takie jak tlenek miedzi, wodorotlenek miedzi i tlenochlorek miedzi, działają jedynie kontaktowo, tworząc barierę ochronną na powierzchni roślin. Wadą takiego rozwiązania jest jego krótkotrwałe działanie – ochrona kończy się wraz z pierwszym deszczem, który zmywa preparat oraz brak skuteczności w przypadku wewnętrznego porażenia przez patogeny i grzyby.
Nowoczesne technologie pozwalają jednak na stosowanie miedzi w formie nanocząsteczkowej oraz systemicznej. Miedź systemiczna ma zdolność wnikania w tkanki roślinne, co umożliwia długotrwałe działanie, niezależnie od warunków atmosferycznych. Działa nie tylko zapobiegawczo, ale także ogranicza rozwój już istniejących infekcji, co czyni ją niezwykle skuteczną bronią w walce z patogenami.
Stosowanie miedzi i siarki – metody ograniczania chorób roślin.
Łączenie miedzi systemicznej z fungicydami
Środki zawierające miedź, nawet te o działaniu systemicznym, nie wykazują tak szerokiego spektrum skuteczności jak tradycyjne fungicydy. Mimo to, ze względu na unikalny mechanizm działania miedzi systemicznej sprawia, że może ona stanowić doskonałe uzupełnienie strategii ochrony. Wyniki badań wskazują, że skuteczność miedzi systemicznej w walce z fuzariozami jest porównywalna do działania tebukonazolu. Co więcej, zastąpienie triazoli miedzią systemiczną w zabiegach T2, w połączeniu ze środkami z grupy SDHI, pozwala na utrzymanie bardzo wysokiej skuteczności ochrony.
Miedź systemiczna jako skuteczna broń w niskich temperaturach
Jedną z głównych zalet miedzi systemicznej jest jej skuteczność w niskich temperaturach, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem do stosowania w późnojesiennych i wczesnowiosennych zabiegach ochronnych. W okresie, gdy tradycyjne fungicydy nie są jeszcze aktywne, miedź systemiczna może stanowić jedyne efektywne narzędzie ograniczające rozwój chorób. Przykładem jest sucha zgnilizna kapustnych, której wczesna forma infekcji może powodować znaczne straty plonów.
Porównanie form miedzi
Responsywna Tabela
Przemieszczenie w tkankach roślinnych (ksylem, łyko)
Brak działania systemicznego, ale małe cząstki wnikają w tkanki zewnętrzne
Dawka i częstość zabiegów
Wymagane wyższe dawki
Niższe dawki w porównaniu do zwykłej miedzi
Niewielkie dawki, ale konieczny rozwój zaleceń agrotechnicznych
Ryzyko dla środowiska
Możliwa kumulacja w glebie, zaburzenia mikroflory
Znikoma kumulacja
Wciąż nie do końca poznane skutki długoterminowe
Koszt i efekt działania
Koszt niski, efekt działania słabszy
Koszt średni, efekt działania wysoki
Koszt wysoki, efekt działania średni
Kiedy i jak stosować miedź systemiczną?
Pytanie kiedy stosować miedź systemiczną jest często zadawane przez rolników w Polsce. Miedź systemiczna jest szczególnie przydatna w zabiegach jesiennych i wiosennych T0 w uprawach rzepaku i zbóż, w zabiegach T1 przeciwko chwościkowi buraka, przeciwko zarazie ziemniaka oraz w zabiegach T3 w celu ochrony przed fuzariozami. Wczesne stosowanie miedzi systemicznej może także dostarczyć roślinom tego niezbędnego mikroelementu, co jest szczególnie ważne w uprawach zbóż.
Miedź systemiczna Cu7 – nowoczesne podejście do ochrony upraw
Miedź systemiczna Cu7 to innowacyjne rozwiązanie, które łączy wysoką skuteczność biobójczą z bezpieczeństwem stosowania. Dzięki unikalnej strukturze, Cu7 charakteryzuje się lepszą przyswajalnością przez rośliny, co pozwala na jej skuteczniejsze wykorzystanie w ochronie przed patogenami. W przeciwieństwie do tradycyjnych form miedzi, Cu7 wykazuje działanie zarówno systemiczne (wewnątrz rośliny), jak i kontaktowe, co znacząco zwiększa jej efektywność.
Ponadto, heptaglukonian miedzi Cu7 wspomaga naturalne mechanizmy obronne roślin, wzmacniając ich odporność na infekcje. Jest to szczególnie istotne w przypadku upraw narażonych na wysokie ryzyko chorób, gdzie fungicydy stosowane samodzielnie mogą okazać się niewystarczające. Dzięki temu rozwiązaniu rolnicy mogą ograniczyć stosowanie chemicznych środków ochrony roślin, jednocześnie zapewniając wysoką jakość i zdrowotność swoich plonów.
Podsumowanie
Miedź systemiczna stanowi cenne uzupełnienie fungicydów. Nowoczesne preparaty, takie jak Cu7, pozwalają na jeszcze lepsze wykorzystanie potencjału tego pierwiastka, co przekłada się na zdrowsze i bardziej odporne uprawy. Włączenie miedzi systemicznej do strategii ochrony roślin może pomóc w zminimalizowaniu stosowania chemicznych środków ochrony, jednocześnie zwiększając skuteczność zabiegów ochronnych i poprawiając jakość plonów.
