Kiedy stosować miedź systemiczną w uprawach?

Ostatnie lata pokazały, że wiosną uprawy rolnicze są coraz bardziej narażone na porażenie patogenami grzybowymi i bakteryjnymi. Stopień zakażenia jest bardzo wysoki, co sprawia, że eliminacja patogenów w późniejszych fazach wegetacji, kiedy biomasa jest większa i trudno uzyskać koncentrację właściwą stosując tylko fungicydy jest niezwykle trudna. Problem dotyczy zarówno zbóż, jak i rzepaku, gdzie patogeny wewnętrzne stanowią największe zagrożenie, a ich obecność nie jest jeszcze widoczna gołym okiem.

Zabiegi czyszczące czy lecznicze?

W obecnych warunkach pogodowych i fitopatologicznych stosowanie klasycznych zabiegów czyszczących nie jest wystarczające. Konieczne są zabiegi czyszcząco-lecznicze lub typowo lecznicze, które należy dostosować do warunków pogodowych, takich jak niskie temperatury i przymrozki nocne. W takich sytuacjach można stosować środki biotechniczne, jak tlenochlorek miedzi i siarka elementarna ale mają one ograniczoną skuteczność działania, ponieważ chronią roślinę tylko na zewnątrz, tworząc barierę chemiczną na roślinie. Skuteczniejszym rozwiązaniem, które jest postępem w zwalczaniu patogenów jest miedź systemiczna.

Zalety miedzi systemicznej

Miedź systemiczna to technologiczne przełomowe rozwiązanie. W odróżnieniu od tlenochlorku miedzi, który działa jedynie powierzchniowo, miedź systemiczna wnika do wnętrza rośliny i krąży w jej tkankach, skutecznie ograniczając patogeny grzybowe i bakteryjne oraz utrudnia infekcję rośliny. Nie da się tego osiągnąć za pomocą standardowych środków kontaktowych, takich jak zwykła miedź, które tworzą jedynie powierzchniową barierę. Dzięki formie roztworu organiczno-mineralnego miedź systemiczna jest bardziej mobilna i skuteczna przy niskich dawkach substancji aktywnej.

Tlenochlorek miedzi vs miedź systemiczna

Tlenochlorek miedzi tworzy chemiczną barierę na powierzchni rośliny, co jest skuteczne jedynie w przypadku braku wewnętrznego porażenia. Natomiast miedź systemiczna działa wewnętrznie, ograniczając patogeny zasiedlające tkanki rośliny i indukuje mechanizmy obronne rośliny. Różnica polega również na mechanizmie działania: tlenochlorek działa kontaktowo, podczas gdy miedź systemiczna aktywnie przemieszcza się w roślinie, szukając patogenów.

👉 Wniosek: Miedź systemiczna przewyższa tradycyjne preparaty na bazie miedzi, ponieważ działa w tkankach rośliny, a nie tylko na jej powierzchni.

Kiedy stosować miedź systemiczną?

Rolnicy często pytają o optymalne warunki aplikacji miedzi systemicznej. Zabieg można wykonać przy temperaturach bliskich zera, pod warunkiem że ciecz robocza wchłonie się w roślinę w ciągu dnia, czyli potocznie mówiąc “wyschnie” zanim nastąpią nocne przymrozki na poziomie -1 czy -2 stopni.

Łączenie miedzi systemicznej z fungicydami

Miedź systemiczna może być łączona z fungicydami w późniejszych zabiegach, takich jak T1 czy T2. Połączenie difenokonazolu z miedzią systemiczną (np. Cu7) jest szczególnie wskazane w przypadku poważnych infekcji, takich jak przerost strzępek infekcyjnych grzybów do szyjki korzeniowej. To rozwiązanie jest nie tylko skuteczne, ale wręcz konieczne w obecnych warunkach fitopatologicznych w rzepaku. Problem dotyczy również wielu rejonów Europy Środkowej, gdzie w ostatnich latach porażenie patogenami osiągało bardzo wysoki procent powierzchni upraw w niektórych regionach. Natomiast najskuteczniejszym rozwiązaniem jest ochrona plantacji już od jesieni, gdy patogeny już się rozwijają w roślinie i na wiosnę zaczną się uwalniać zarodniki tworzące poważne infekcje. Z praktycznego punktu widzenia, jedyne rozwiązanie to stosowanie miedzi systemicznej już od jesieni.

Przewaga miedzi systemicznej nad fungicydami

Miedź systemiczna nie zastąpi w pełni fungicydów ale w jednym aspekcie może być bardziej pomocna. Fungicydy wymagają wyższych temperatur do skutecznego działania, co czyni miedź systemiczną niezastąpionym środkiem w okresach chłodniejszych. Dzięki mobilności w roślinie miedź systemiczna ogranicza patogeny, które już wniknęły do tkanek, co jest niemożliwe w przypadku środków kontaktowych.

Przykład wiosennego stosowania miedzi systemicznej

Zabieg T0 z użyciem miedzi systemicznej należy wykonać jak najszybciej, zanim biomasa rośliny znacznie wzrośnie. W przypadku sprzyjających warunków pogodowych aplikacja może być wykonana w połączeniu z siarką elementarną, kiedy jeszcze biomasa jest niska i niewielka. Jeśli warunki nie pozwalają na wcześniejsze zabiegi, należy zastosować kombinację miedzi systemicznej z difenokonazolem w odpowiednich proporcjach:

• Difenokonazol: minimum 125 g substancji czynnej na hektar.
• Miedź systemiczna (np. Cu7): 1–1,3 litra na hektar.

Dzięki szerokiemu spektrum działania miedź systemiczna indukuje mechanizmy obronne rośliny przeciwko wielu patogenom, takim jak Sclerotinia sclerotiorum (odpowiedzialny za zgniliznę twardzikową), Botrytis (odpowiedzialny za szarą pleśń), Alternaria (odpowiedzialna za czerń krzyżowych) oraz Verticillium (odpowiedzialne za werticiliozę).

Verticillium – narastający problem

Patogeny z rodzaju Verticillium stają się jednym z największych wyzwań w uprawie rzepaku w Europie Środkowej. Nie istnieją odmiany odporne, a jedynie lekko tolerancyjne, co wymusza stosowanie zarówno konwencjonalnych, jak i niekonwencjonalnych metod ochrony już od jesieni. Co więcej, zmiana cyklu infekcyjnego tych patogenów wskazuje na konieczność wspomagania zdrowotności roślin miedzią systemiczną już od wczesnych etapów wzrostu.

Jesienne stosowanie miedzi systemicznej

Zmiana cyklu infekcyjnego patogenów, wynikająca z ocieplenia klimatu, sprawia, że wspomaganie mechanizmów obronnych rośliny musi rozpoczynać się już jesienią, często zaraz po siewie. Zabiegi ochronne w tym okresie są kluczowe, aby ograniczyć infekcje jesienne i zabezpieczyć plantacje przed wiosennymi infekcjami, dlatego warto do tych zabiegów dodać także miedź systemiczną. Już na etapie doprawiania nasion lub stosowania preparatów na glebę można wprowadzić działania prewencyjne, które wspierają zdrowotność roślin w początkowych fazach wzrostu.

Podsumowanie

Miedź systemiczna to niezastąpione narzędzie do indukcji mechanizmów obronnych roślin oraz do ogranicznia patogenów grzybowych i bakteryjnych w uprawach rolniczych. Jej zastosowanie:

• Działa w niskich temperaturach.
• Ogranicza patogeny wewnętrzne.
• Może być łączona z fungicydami.
• Indukuje mechanizmy obronne rośliny przeciwko szerokiemu spektrum patogenów.

Rolnicy powinni wprowadzić miedź systemicznie do programów nawożenia już jesienią, aby sprostać narastającym wyzwaniom fitopatologicznym i zabezpieczyć plony przed skutkami infekcji. Długoterminowe strategie ochrony roślin muszą uwzględniać nowe wyzwania, takie jak Verticillium, które z roku na rok stanowią coraz większe zagrożenie dla upraw.

Miedź systemiczna Cu7 to nawóz specjalny zawierający wysoko przyswajalny kompleks miedzi. Pełni funkcję ochronną, biobójczą, ograniczając porażenie roślin przez patogeny dzięki unikalnemu połączeniu właściwości biotechnologicznych i aktywności wobec szerokiego spektrum patogenów. Preparat ten, dostępny w formie roztworu, charakteryzuje się nie tylko wysoką mobilnością w tkankach roślinnych, ale także zdolnością do efektywngo działania w niskich temperaturach. Dzięki temu stanowi niezastąpione narzędzie w ograniczaniu infekcji, które zagrażają plonom już od wczesnych etapów wzrostu.